دای گالینگ که به نام های زهکشی قالب، خونریزی قالب و تجمع رسوب نیز شناخته می شود، یک شکست رایج در فرآیند اکستروژن است. این می تواند منجر به انواع عیوب محصول مانند از بین رفتن سطوح اکسترود شده، وقفه در فرآیند و ترک خوردن کامل محصول شود. پردازنده ها اغلب باید زمان و نیروی انسانی را برای عیب یابی چنین مشکلاتی صرف کنند، اما نمی دانند چگونه از آنها اجتناب کنند.

　　هنگامی که خط اکستروژن در حال اجرا است، قالب ساده ممکن است تمیز باقی بماند. تغییر زاویه ای که اکسترود در آن از قالب جدا می شود می تواند شکل طرح قالب را در جایی که تراوش ترشح می کند تغییر دهد و تمیز کردن آن را آسان تر کند. دای گالینگ همچنین می تواند آگاهانه منتقل شود تا روی محصول اکسترود شده ظاهر شود و آن را از تجهیزات تولید دورتر کند. اگر در هنگام پردازش مواد ورق اکسترود شده یک اسکراپر اتوماتیک مکانیکی نصب شود، این می تواند از خرابی دای بایت جلوگیری کند.

با این حال، اغلب سازندگان معمولاً مجبورند خط تولید را قطع کنند تا مشکل گازگرفتگی را برطرف کنند، که از نظر اقتصادی مقرون به صرفه نیست. استفاده از ماده رها کننده یا سیلیکون بر روی سطح بیرونی سر قالب پس از تمیز کردن دهان، باعث کاهش دفع گاز و افزایش فاصله بین تمیز کردن سر قالب می شود. کاهش اندکی نرخ تولید نیز ممکن است وقوع گال را کاهش دهد، اما این بر عملکرد تأثیر می گذارد. همه راه حل های فوق حیاتی نیستند. راه‌حل بهتری وجود دارد که به شما امکان می‌دهد بفهمید که چه چیزی باعث خفگی می‌شود.

　　پدیده گالینگ به میزان تنش در دهانه قالب مربوط می شود، جایی که رزین نسبتاً آهسته از طریق سر قالب جریان می یابد و سپس هنگامی که به دهانه قالب اکسترود می شود، ناگهان شتاب می گیرد. این شتاب باعث ایجاد تنش در مذاب می شود. تحت تنش، اجزای پلیمری با وزن مولکولی کم از بقیه مذاب جدا شده و در دهانه قالب جمع می شوند. راه حل یا کاهش تنش در دهانه قالب یا کاهش تمایل به جدا شدن اجزای مختلف مذاب از یکدیگر است. این راه حل ها شامل تغییر شرایط فرآیند، ماده اولیه و قطعه دهانی است.